Dosta£am ma£y sto£eczek od Zony, juz nie musze kucac przed lustrem ktore stoi na parapecie, moge spokojnie malowac oko, kukajac jednoczesnie przez okno na zatoke. Moge spokojnie siorbac kawe, bo rece sie nie trzesa.
Jakim g£upstwem by£oby odebrac sobie zycie w dzien rozpaczy i jakie to szczescie uswiadomic to sobie w dni pogodne ze w zasadzie nieprzytomnie mocno kocha sie zycie.